VAN NOOIT MEER EEN IRONMAN TOT WANNEER IS DE VOLGENDE IRONMAN 5150 OF 70.3?

Van West-Friesland tot aan Hawaii, de IRONMAN is een wereldmerk! De IRONMAN staat voor kracht, beleving en enthousiasme. Bij de IRONMAN zeggen we niks voor niks; ‘Anything is possible’.

Toen ik het water uitkwam, trok ik de rits van mijn wetsuit kapot. Ik kwam bijna onmogelijk uit mijn pak. Vervolgens viel ik van het bankje in de wisselzone en moest ik overgeven in de bosjes tijdens het hardlopen. Het gebeurde allemaal tijdens mijn eerste ervaring met een triatlon. De IRONMAN 5150 Westfriesland: 1,5 kilometer zwemmen, 40 kilometer fietsen en 10 kilometer hardlopen.

(Wed)strijd
IRONMAN is begonnen op Hawaii. Wie het snelst finishte, was de fitste man ter wereld. Maar wie is de fitste van kantoor? Zo begon het IRONMAN avontuur voor de collega’s van Comeback sportmarketing en MediaTribe.

Goede voorbereiding is het halve werk
Na krap zes weken voorbereiding, leefde ik toe naar het raceweekend. Hier hing het allemaal vanaf. De dag ervoor ademde de stad Hoorn al sport. De afzettingen stonden klaar en de vrijwilligers hadden hun plekken haast al ingenomen. De stad was klaargestoomd voor de Night Run, Ironkids en de afstanden 4184 en de 5150. Na het ophalen van mijn licentie, ontving ik een Ironmantas met mijn startnummer en attributen erin. Wat gaaf zeg! Multisportfestival Ironman Westfriesland was overal goed zichtbaar. Het gevoel van trots om aan zo’n eerste editie in Hoorn mee te doen overheerste toen al.

Ik moest en zou de dag daarna de finish halen.

2 uur tot de start
Zondag 7 juli: windkracht 3 tot 4, half bewolkt en zo’n 17 graden. Perfecte race omstandigheden. De wind mocht wel wat minder hard waaien. Om 10.30 uur checkte ik mijn fiets in, hing ik de wisseltassen op en ontving een racetransponder. Nog zo’n 2,5 uur voor het startschot. In deze tijd trof ik de laatste voorbereidingen: voeding, hydratatie en omkleden voor het eerste onderdeel: zwemmen!

3 keer een finish
Het startschot klonk en direct begon ik naar de eerste finish toe te werken: de zwemfinish. Om de zes seconden werden er zes atleten het water in gelaten. Het publiek zorgde voor een adrenaline boost! Vrienden, familie en bekenden schreeuwden de longen uit hun lijf om iedereen aan te moedigen, zelfs onderwater was dit te horen. Mijn ademhaling was door de wedstrijd-kick van slag, waardoor ik mijn hoofd de eerste 200 meter niet onder water kreeg. Gelukkig werkte ik naar de overige 1,3 kilometer toe die goed ging. Rust en kracht kwamen terug! Van een klap of schop onderwater schrok ik niet meer. Ik zwom gewoon door. Dit was mijn race.

Daarna een worsteling om uit mijn pak te komen met een kapotte rits. Vraag me niet hoe… maar het lukte! Met een snelle hartslag sprong ik de fiets op om 40 kilometer lang te genieten van West-Friesland en haar omgeving. Het uitzicht was prachtig! Met een cafeïne gel in mijn hand, knipoogde ik nog even naar de fotografen in de berm langs de dijk. Dit waren de eerste vijf kilometers. Daarna was het vechten tegen een harde wind en focus op de tweede finish: de fietsfinish. Hoorn, Schellinkhout, Venhuizen, Enkhuizen en Hem zijn aan mij voorbij geflitst.

Na 40 kilometer op de fiets, kwam ik de stad ingereden. Er waren al triatleten aan het hardlopen. Ik had een voordeel: mijn hardloopschoenen zijn ook mijn fietsschoenen. Ik sprong van mijn fiets af in de wisselzone, hing mijn helm op en begon aan de laatste tien zware kilometers. Wisseltijd van één minuut.

Opnieuw leren lopen
Ik was al gewaarschuwd voor de eerste meters hardlopen na het fietsen. Je benen kunnen dronken en zwaar voelen. Dit zou maximaal twee kilometer mogen duren. Maar bij hield dit de volle tien kilometer lang aan. Eindstand: overgeven in de bosjes in het Julianapark. Stiekem het parcours af, de bosjes in, alles eruit gooien en weer door. Helaas stond daar een fotograaf opgesteld. Ik liep weer door. Ik moest en zou die finish halen, ik zat tenslotte al op 90% van de (wed)strijd!

De laatste 300 meter waren euforisch. Gevoelloze benen. Hoge emoties. Ik liep langs de mensenmassa. ‘Je bent er bijna’, ‘Trots op jou dame’, ‘De laatste meters topper’. En zo was het! Ik kreeg een roos aangereikt, zo’n 100 meter voor de finish. Ik zag in de verte de medaille al schitteren. Een paar seconden later hing deze met trots om mijn nek, viel ik de armen van verschillende mensen, bekeek ik mijn tijd en was ik zo trots! Tranen van geluk.

De allereerste triatlon liep in ik Hoorn met een tijd van 2.53 uur. De dagen daarna wisten mijn benen niet meer wat lopen was. Maar toch heb ik besloten dat dit niet de laatste triatlon voor mij is. Halve triatlon – 70.3 – tot volgend jaar!?

Sportieve groet,
Floor Schouten

Je hebt iets gemist in de vakantie, Ironman en partnerships!
Lees meer over een sterkmerk achter je naam in de vorige blog https://comebacksports.nl/sterk-merk-achter-je-naam-you-are-an-ironman/